Het hart van Lioba

Elk jaar ga ik wel een paar keer naar een klooster om een aantal dagen aan mijn Benedictijns Spel te werken. Dit keer om de handleiding te schrijven bij mijn nieuwste en laatste kaartserie over Benedictijns Leiderschap. Deze zomer was ik te gast in het Sint Lioba-klooster. Lioba stamt uit het Germaans en betekent: 'De Lieve'. Het klooster,verscholen tussen de bomen in het duingebied van Egmond

wordt bewoond door een groep monialen en een monnik. Zij leven naar de Regel van Benedictus. Bij mijn binnenkomst werd ik vriendelijk verwelkomd door de gastenzuster. Zij leidde me naar mijn kamer met uitzicht op de duinen. Ik pakte mijn spullen uit en besloot na een poosje mijn tijdelijk thuis te verkennen. Er was een expositie van keramiek en schilderijen van één van de zusters. Lioba is een klooster waar allerlei kunstzinnige ambachten worden beoefend. In een zijvleugel van dit zusterklooster is sinds kort een paliatief centrum gevestigd waar ongeneeslijk zieke mensen opgevangen worden. Wat een goed werk! Maar ondertussen ervaar je, naar mijn gevoel, het hart van de leefgemeenschap in de kapel. Alle liederen en psalmen werden met harp en citer begeleid en meerstemmig gezongen. Dit met een liefde en toewijding die de naam van het klooster eer aandoet. Het was elke keer weer een voorrecht om in de door zonnestralen verlichte kapel te zitten en hier deelgenoot van te zijn. Met één van de gasten, een onderwijzeres, heb ik nog een mooie wandeling door de duinen gemaakt en zijn we, terwijl het waaide en motregende de warme golven ingedoken! Ik heb deze dagen niet veel kunnen werken aan mijn Benedictijns Spel maar wel veel inspiratie opgedaan. Mijn bezoek aan het Liobaklooster was een bijzondere ontdekking net zoals deze bloeiende waterlelie verborgen tussen de bladeren in de kloostervijver.